Zenon z Elei (ok. 490 – ok. 430)
Obrońcą poglądów Parmenidesa był Zenon z Elei, który stojąc na stanowisku jedności i niezmienności bytu wykazywał sprzeczności tkwiące w pojęciu mnogości, zmienności i ruchu. Udoskonalił sztukę prowadzenia sporów i uznawany jest za twórcę dialektyki, która znalazła wielu naśladowców wśród sofistów (Gorgiasz z Leontinoj). Następne generacje zwolenników filozofii eleackiej zarzuciły – badania nad naturą jedynego bytu zajmując się polemiką, erystyką i zestawianiem sofizmatów.
Na podstawie: Mieczysław Grzesiowski, Kierunki filozoficzne [w:] Słownik kultury antycznej, pod red. L. Winniczuk, Warszawa 1991.