LXXVIII. Maria Dąbrowska

  • Noce i dnie – fenomen życia, trwania i egzystencji; "przezroczystość" narracji, nowatorska aktualizacja XIX-wiecznej tradycji epickiej. Niezwykłe powodzenie powieści, ekranizacje.
  • Nowelistyka: Ludzie stamtąd – uniwersalny wymiar opowieści ludowych, Znaki życia – Flaubertowskie smakowanie codzienności.
  • Dzienniki – spotkanie biografii i literatury.
  • Wewnętrzna spójność dzieła pisarki (wspólne wątki, epizody, kilkakrotne opracowywanie tych samych motywów).
  • Ideał etyczny – Szkice o Conradzie.

Utwory:

  • M. Dąbrowska, Noce i dnie, t. I-IV; zbiory opowiadań: Ludzie stamtąd, Znaki życia; utwory powojenne: opowiadania, Przygody człowieka myślącego, Szkice o Conradzie; fragmenty Dzienników.

Opracowania:

  • G. Borkowska, Maria Dąbrowska i Stanisław Stempowski, Kraków 1999.
  • L. Fryde, Maria Dąbrowska, w: Wybór pism krytycznych, Warszawa 1966.
  • T. Drewnowski, Rzecz russowska. O pisarstwie Marii Dąbrowskiej, Kraków 1981 lub wyd. 2, Kraków 1987.
  • T. Drewnowski, Wstęp, w: M. Dąbrowska, Dzienniki, t. I, Warszawa 1988.
  • E. Korzeniewska, Maria Dąbrowska, w: Prozaicy dwudziestolecia międzywojennego. Sylwetki, red. B. Faron, Warszawa 1972 (i wyd. nast.).
  • E. Korzeniewska, Maria Dąbrowska. Kroniki życia, Warszawa 1971.
  • Z. Libera, Maria Dąbrowska, Warszawa 1980.
  • W. Maciąg, Wstęp, w: M. Dąbrowska Opowiadania, Wrocław 1972, BN, s. I, nr 208.
  • Pięćdziesiąt lat twórczości Marii Dąbrowskiej, red. E. Korzeniewska, Warszawa 1963 (tu artykuły: Markiewicza, Sławińskiego, Libery, Wyki, Korzeniewskiej, Przybosia).
  • J. Walc, Trudny rachunek, w: Wielka choroba, Warszawa 1992, s. 7-32.
  • K. Wyka, Stara szuflada, Kraków 1967 (tu: szkice o Nocach i dniach).
  • K.W. Zawodziński, Opowieści o powieści, Kraków 1963 (tu szkic Maria Dąbrowska. Historycznoliterackie znaczenie jej twórczości).