LXXIV. Poezja Juliana Tuwima: między tradycją a nowoczesnością

  • Tuwim wśród poetów grupy Skamander.
  • Poezja codzienności i wielkiego miasta.
  • Tuwimowskie nawiązania do tradycji: od Kochanowskiego do romantyków.
  • Między liryką a satyrą.
  • Elementy nowatorstwa: stosunek do języka.
  • Bal w operze – poemat satyryczno-katastroficzny.
  • Kwiaty polskie i poezja Tuwima po roku 1939.

Utwory:

  • Pełny zbiór liryki J. Tuwima, wybór utworów satyrycznych (w tym Bal w operze), także Kwiaty polskie.

Opracowania:

  • M. Głowiński, Poetyka Tuwima a polska tradycja literacka, Warszawa 1962.
  • M. Głowiński, Wstęp, w: J. Tuwim Wiersze wybrane, Wrocław 1964, BN, s. I, nr 184 (lub wyd. następne).
  • J. Łukasiewicz, Dwa nawiązania do "Pana Tadeusza": "Kwiaty polskie" i "Trans- –Atlantyk", "Pamiętnik Literacki" 1984, z. 3.
  • R. Matuszewski, Czyściec Juliana Tuwima, "Twórczość" 1982, z. 8.
  • A. Nasiłowska, Skamandryci i satelici, w: Trzydziestolecie 1914-1944, Warszawa 1997.
  • A. Nawarecki, Rzeczy i marzenia. Studia o wyobraźni poetyckiej skamandrytów, Katowice 1993.
  • I. Opacki, Rousseau mieszczańskiego dwudziestolecia. "Samotność" i "Wspólnota" w międzywojennej poezji Tuwima, w: Skamander, t. I, red. I. Opacki, Katowice 1978.
  • A. Sandauer, Julian Tuwim oraz O poecie, który był diabłem, w: Poeci czterech pokoleń, Kraków 1977 (oraz inne przedruki).
  • J. Sawicka, "Filozofia słowa" J. Tuwima, Wrocław 1975.
  • T. Stępień, Kabaretiana, Warszawa 2002.
  • J. Stradecki, W kręgu Skamandra, Warszawa 1977.
  • Studia o poezji J. Tuwima, w serii: Skamander, t. III, red. I. Opacki, Katowice 1982.
  • K. Wyka, Rzecz czarnoleska oraz Bukiet z całej epoki, w: Rzecz wyobraźni, Warszawa 1959 (lub wyd. następne).
  • K.W. Zawodziński, Szkice o Tuwimie, w: Wśród poetów, Kraków 1964.