XIII. Teatr kreacyjny [na przykładzie jednego z wymienionych zjawisk]

Teatr Tadeusza Kantora

Opracowania:

  • W. Borowski, Tadeusz Kantor, Warszawa 1982.
  • "Didaskalia" nr 10, grudzień 1995 (rozdz. Kantor) oraz nr 40, grudzień 2000.
  • M. Fik, (oprac.) Przeciw konwencjom, Warszawa 1994, s. 244-260.
  • T. Kantor, Dwa komentarze, "Dialog" 1989, nr 1.
  • T. Kantor, Wielopole, Wielopole, Kraków-Wrocław 1984.
  • T. Kantor, Metamorfozy. Teksty o latach 1939-1974, wybór i oprac. J. Pleśniarowicz, Kraków 2000.
  • J. Kłossowicz, Tadeusz Kantor. Teatr, Warszawa 1991.
  • J. Kott, Kadysz. Strony o Tadeuszu Kantorze, wybór i red. P. Kłoczowski, Gdańsk 1997.
  • J. Kott, Kamienny potok, Kraków 1991, rozdz. Teatr esencji: Kantor i Brook.
  • Metoda klisz [rozmowa], "Dialog" 1980, nr 12.
  • E. Morawiec, Powidoki teatru, Kraków 1991, rozdz. Tadeusz Kantor – ostatni kapelan umarłego świata.
  • Z. Osiński, Kantor i Grotowski: dwa teatry, dwie wizje, "Dialog" 1996, nr 12.
  • K. Pleśniarowicz, Kantor, Wrocław 1997.
  • K. Pleśniarowicz, Teatr śmierci Tadeusza Kantora, Chotomów 1990.
  • K. Pleśniarowicz, Ostatni spektakl Kantora – rekonstrukcja idei, "Dialog" 1994, nr 2.
  • M. Porębski, Deska, Warszawa 1997.
  • M. Porębski, Tadeusz Kantor i nowa wolność artystycznego języka, "Dialog" 1990, nr 7.
  • M. Porębski, Cztery rozmowy z Tadeuszem Kantorem, "Odra" 1991, nr 5, 6, 7- –8, 9.
  • K. Puzyna, Półmrok, Warszawa 1982, rozdz. My, umarli.
  • M. Smęder, Betlejem, Golgota, Bastylia i biedny pokój, "Polska Sztuka Ludowa" 1991, nr 3-4.
  • "Dialog" 1977, nr 2: PRÓBY ZAPISU: Cricot 2 – "Umarła klasa" oraz rozmowa O "Umarłej klasie".
  • "Dialog" 1989 nr 1: PRÓBY ZAPISU: Cricot 2 – "Nigdy już tu nie powrócę".
  • "Teatr" 1990, nr 7 (numer monograficzny).

Teatr Józefa Szajny

Źródła pomocnicze:

  • J. Szajna, Teatr otwarty, "Odra" 1968, nr 3, także w: M. Fik (oprac.), Przeciw konwencjom, Warszawa 1994].
  • J. Szajna, Materia spektaklu, "Dialog" 1978, nr 10.
  • Józef Szajna i jego świat, pod red. B. Kowalskiej, Warszawa 2000 [tu pełna bibliografia artysty].
  • Przebić drabiną horyzont... [rozmowa z J. Szajną], "Didaskalia" nr 48, kwiecień 2002.
  • "Teatr" 1992, nr 3 (zeszyt monograficzny).

Opracowania:

  • H. Jurkowski, Józef Szajna czyli paradoks awangardy, "Didaskalia" nr 48, kwiecień 2002.
  • P. Konic, Teatr plastyczny i jego przedmiot, "Dialog" 1984, nr 10.
  • K. Korcelli, Konfrontacje: "Faust" w Warszawie, czyli długa podróż myśli ludzkiej, "Dialog" 1971, nr 10.
  • E. Morawiec, A. Madejski, Józef Szajna. Teatr – plastyka, Kraków 1974.
  • K. Puzyna, Gluglutiera, "Polityka" 1971, nr 37, także w: tegoż, Półmrok, Warszawa 1982 pt. Gulgutiera].
  • G. Sinko, "Faust" Szajny – wyciąg z metryki, "Dialog" 1971, nr 10.
  • Z. Taranienko, Dwa teatry plastyczne, "Plastyka w szkole" 1992, nr 4, także w: M. Fik (oprac.), Przeciw konwencjom, Warszawa 1994, s. 239-244; cz. 1: Teatr organiczny Józefa Szajny.
  • Z. Taranienko, O teatrze Szajny, w: Józef Szajna i jego świat, Warszawa 2000.
  • Z. Tomczyk-Watrak, Józef Szajna i jego teatr, Warszawa 1985; Znakami "Dantego" Szajny, "Dialog" 1975, nr 7.

Teatr Jerzego Grotowskiego

Źródła pomocnicze:

  • J. Grotowski, Teksty z lat 1965-1969, Wrocław 1990.

Opracowania (do wyboru):

  • J. Błoński, Znaki, teatr, świętość, Teatr Laboratorium, "Dialog" 1969, nr 10 oraz "Teksty" 1976, nr 4-5 [przedr. w: Romans z tekstem, Kraków 1981].
  • T. Burzyński, Z. Osiński, Laboratorium Grotowskiego, Warszawa 1978.
  • M. Dzieduszycka Apocalypsis cum figuris. Opis spektaklu Jerzego Grotowskiego, Kraków 1974.
  • M. Fik (oprac.), Przeciw konwencjom, Warszawa 1994, s. 265-284.
  • L. Flaszen, Teatr skazany na magię, Kraków 1983 (część: Teatr ubogi) albo L. Flaszen "Cyrograf", Kraków 1971 (1974, 1997).
  • M. Berwid-Osińska, Z. Osiński, Stanisławski a Grotowski. Z problemów tradycji teatru Laboratorium, "Miesięcznik Literacki" 1975, nr 11, s. 49-57.
  • L. Kolankiewicz, "Dramat obiektywny" Grotowskiego, "Dialog" 1989, nr 5 i 6.
  • Z. Osiński, Grotowski i jego Laboratorium, Warszawa 1980.
  • Z. Osiński, Teatr "13 Rzędów" i Teatr Laboratorium "13 Rzędów". Opole 1959- –1964. Kronika – bibliografia, Opole 1997.
  • Z. Osiński, Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty, Gdańsk 1998
  • Z. Osiński, Kantor i Grotowski: dwa teatry, dwie wizje, "Dialog" 1996, nr 12.
  • K. Puzyna, Półmrok, Warszawa 1982, rozdz. Grotowski i dramat romantyczny.
  • Dyskusja: Grotowski ciągle tajemniczy, "Dialog" 1989, nr 5.
  • "Teatr" 1989 nr 10 (zeszyt monograficzny).
  • "Dialog" 1992 nr 7 (cykl art. o Grotowskim na s. 75-102).
  • "Notatnik Teatralny" nr 4, zima 1992 oraz 20-21/2000 i 22-23/2001 (numery monograficzne)
  • "Pamiętnik Teatralny" 2000 z. 1-4 oraz 2001 z. 1-2 (numery monograficzne)

Teatry alternatywne lat 70. [np. Gardzienice, Scena Plastyczna KUL, Teatr Ósmego Dnia, Teatr im. S.I. Witkiewicza w Zakopanem, Teatr Stu]

Opracowania:

  • M. Fik (oprac.), Przeciw konwencjom, Warszawa 1994, s. 242-244, 287-325.
  • M. Gołaczyńska, Mozolna współczesność. Teatr alternatywny w Polsce po roku 1989, Wrocław 2002.
  • A. Jawłowska, Więcej niż teatr, Warszawa 1988.
  • L. Mądzik, Mój teatr. Wyd. Inter/Media 2000.
  • E. Morawiec, Powidoki teatru, Kraków 1991, rozdz. Teatr Ósmego Dnia – aktor jako człowiek zbuntowany.
  • T. Nyczek, Pełnym głosem. Teatr studencki w Polsce, Kraków 1980.
  • K. Puzyna, Burzliwa pogoda, Warszawa 1971 (stosowne rozdz.); Półmrok, Warszawa 1982 (stosowne rozdz.).
  • R. Schechner, Przyszłość rytuału, Warszawa 2000 (wybrane rozdz.).
  • Z. Taranienko, Od początku do "Brzegu". Rozmowa z Leszkiem Mądzikiem oraz tegoż, "Zielnik" – opis spektaklu, "Brzeg" – opis spektaklu, "Polska Sztuka Ludowa – Konteksty" 1991, nr 3-4.
  • "Dialog" 1981, nr 7 (numer o teatrze studenckim).
  • "Dialog" 1993, nr 1-2: PRÓBY ZAPISU. Teatr Ósmego Dnia w Poznaniu – "Ziemia niczyja".
  • "Konteksty" 2001 nr 1-4: Gardzienice (numer monograficzny).