VI. Teatr w okresie romantyzmu

  • Dramat romantyczny wobec wcześniejszych konwencji (tradycja klasycystyczna i szekspirowska).
  • Dramat romantyczny na emigracji a ówczesna scena francuska.
  • Dramat romantyczny w interpretacji XX-wiecznych reżyserów (Dziady w inscenizacji – do wyboru – Wyspiańskiego, Schillera, Swinarskiego, Grzegorzewskiego lub Nie-Boska komedia Schillera, Swinarskiego, Hanuszkiewicza, Grzegorzewskiego).

Utwory:

  • A. Mickiewicz, Dziady; J. Słowacki, Balladyna, Fantazy, Kordian, Sen srebrny Salomei; Z. Krasiński, Nie-Boska komedia; C. Norwid, Pierścień wielkiej damy.

Opracowania:

  • E. Csató, Szkice o dramatach Słowackiego, Warszawa 1960, rozdz. o Balladynie.
  • Czytajcie sami [rozmowa o tradycji romantycznej w teatrze], "Teatr"1998, nr 4.
  • "Dziady". Od Wyspiańskiego do Grzegorzewskiego, pod red. T. Kornasia i G. Niziołka, Kraków 1999.
  • Historia teatru, pod red. J. R. Browna, przekł. H. Baltyn-Karpińska, Warszawa 1999 (cz. III: 9).
  • I. Jarosińska, O dramacie romantycznym, w: Lektury i problemy, red. J. Maciejewski, Warszawa 1976.
  • L. Kolankiewicz, Dziady. Teatr święta zmarłych, Gdańsk 2001 (wybrane rozdz.).
  • A. Kowalczykowa, Dramat i teatr romantyczny, Warszawa 1997.
  • J. Maciejewski, Trzy szkice romantyczne. O "Dziadach", "Balladynie", Epilogu "Pana Tadeusza", Poznań 1967.
  • Z. Majchrowski, Cela Konrada, Gdańsk 1998.
  • M. Masłowski, Dzieje bohatera. Teatralne wizje "Dziadów", "Kordiana" i "Nie- –Boskiej komedii", Wrocław 1978.
  • M. Masłowski, Gest, symbol i rytuały polskiego teatru romantycznego, Warszawa 1998.
  • M. Masłowski, Zwierciadło Kordiana. Rola i maska bohatera w dramatach Słowackiego, Warszawa 2001.
  • O "Dziadach" Dejmka – G. Holoubek, M. Dziewulska, "Teatr" 1999 nr 5.
  • "Pamiętnik Teatralny" 1959, nr 1-3: art. Z. Raszewskiego i – O teatralnym kształcie "Balladyny" oraz Słowacki i Mickiewicz wobec teatru romantycznego.
  • Z. Raszewski, Wstęp, w: M.A. Allévy-Viala, Inscenizacja romantyczna we Francji, Warszawa 1958.
  • T. Sivert, Mickiewicz na scenie, Warszawa 1957.
  • W. Szturc, Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX wieku, Bydgoszcz 1998.
  • A. Witkowska, Literatura romantyzmu, Warszawa 1989.

Dziady

Stanisław Wyspiański
Opracowania:

  • S. Wyspiański, Dzieła zebrane, t. XII: Inscenizacje, Kraków 1961.
  • K. Nowacki, O scenografii Wyspiańskiego do "Dziadów", Warszawa 1956 (zob. też "Pamiętnik Teatralny" 1956, z. 1).
  • A. Okońska, Scenografia Wyspiańskiego, Warszawa 1961 (stosowny rozdział).
  • A. Okońska, Stanisław Wyspiański, Warszawa 1971 lub 1975 (stosowny rozdział).
  • A. Wanat, Na przedpolu "Wyzwolenia". (Uwagi o Stanisława Wyspiańskiego preparacji "Dziadów"), w: Prace o literaturze i teatrze ofiarowane Zygmuntowi Szweykowskiemu, Wrocław 1966.

Leon Schiller
Opracowania:

  • W. Brumer, Dwie inscenizacje "Dziadów", Warszawa 1937 – część dotycząca Schillera [przedr. w: Tradycja i styl w teatrze, Warszawa 1986, s. 234- –237].
  • J. Timoszewicz, "Dziady" w inscenizacji Leona Schillera, Warszawa 1970.

Konrad Swinarski
Źródła pomocnicze:

  • K. Swinarski, Wierność wobec zmienności, oprac. M. Fik i J. Sieradzki, Warszawa 1988 (wywiad o Dziadach).

Opracowania:

  • M. Halberda, P. Łaguna, W. Szulczyński, J. Walaszek, "Dziady" Adama Mickiewicza w inscenizacji Konrada Swinarskiego. Opis przedstawienia. Kraków 1998.
  • E. Morawiec, Powidoki teatru, Kraków 1991, rozdz. Konrad Swinarski.
  • J. Walaszek, Konrad Swinarski i jego krakowskie inscenizacje, Warszawa 1991 lub tejże, Swinarski: życie, myśli, prace, cz. 1-5, "Dialog" 1987, nr 6, 7, 8, 9, 10.

Recenzje w zbiorach:

  • M. Fik, Reżyser ma pomysły, Kraków 1974, rozdz. "Dziady" Swinarskiego [prwdr. "Polityka" 1973 nr 9; także "Twórczość" 1973, nr 6].
  • Z. Greń, Taki nam się snuje dramat, Kraków 1978, art. Teatr pełen "Dziadów" [prwdr. "Życie Literackie" 1973 nr 9; także "Dialog" 1973, nr 9].
  • J. Kelera, Komu warto kibicować , Kraków 1978, rozdz. Teatr mój widzę otwarty [prwdr. "Odra" 1973, nr 4].
  • J. Kłossowicz, Mgliste sezony, Warszawa 1981, rozdz. Konrad rozbija teatr [prwdr. "Literatura" 1973, nr 9].
  • M. Piwińska, "Dziady" u Swinarskiego, "Teatr" 1973, nr 9.
  • "Dialog" 1973, nr 10, Teatr – "Dziady", s. 118-136: Próby zapisu. Stany.

Jerzy Grzegorzewski
Recenzje:

  • "Didaskalia" nr 8-9, październik 1995 (rozdz. "Dziady").
  • E. Baniewicz, Czy tym razem się uda, "Twórczość" 1997, nr 9, także w: tejże, Lata tłuste czy chude?, Warszawa 2000.
  • E. Bułhak, Suknia z trenem, "Didaskalia" nr 17, luty 1997.
  • P. Gruszczyński, Wolność, czyli prawdziwy koniec bohatera Polaków, "Teatr" 1996, nr 4.
  • T. Plata, Pośmiertne życie historii, "Teatr" 1997, nr 2.
  • Z. Stefanowska, Kilka uwag w przedmiocie "Dziadów" w związku z dwunastoma improwizacjami Jerzego Grzegorzewskiego, "Didaskalia" nr 17, luty 1997.
  • J. Walaszek, "Dziady – dwanaście inscenizacji" pół roku później, "Didaskalia" nr 11, luty 1996.
  • J. Walaszek, "Dziady – dwanaście improwizacji" rok później, "Didaskalia" nr 15, październik 1996
  • J. Walaszek, "Dziady – dwanaście improwizacji w Warszawie, "Didaskalia nr 17, luty 1997
  • R. Węgrzyniak, "Dziady" improwizowane, "Teatr" 1995 nr 10.

Nie-Boska komedia

Leon Schiller

  • W. Brumer, Tradycja i styl w teatrze, Warszawa 1986 (art. "Nie-Boska komedia").
  • S. Skwarczyńska, Leona Schillera trzy opracowania teatralne "Nie-Boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego, "Pamiętnik Teatralny" 1955, z. 3/4.
  • J. Szczublewski, Artyści i urzędnicy czyli Szaleństwa Leona Schillera, Warszawa 1961 (rozdz. "Nie-Boska komedia").

Konrad Swinarski

  • M. Czanerle, Metamorfozy "Nie-Boskiej", "Teatr" 1969, nr 11.
  • J.P. Gawlik, Świetność i żart, czyli "Nie-Boska" z diablikami, "Kultura" 1965, nr 47.
  • Z. Greń, "Nie-Boska" z diablikami, "Życie Literackie" 1965, nr 44.
  • L. Jabłonkówna, Kościół Boga czy czarta, "Teatr" 1965, nr 23.
  • J. Kelera, U progu jesieni romantycznej. "Nie-Boska" nie dla filologów, "Odra" 1965, nr 12.
  • Z. Osiński, "Nie-Boska komedia" w inscenizacji Konrada Swinarskiego, w: Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym, Kraków 1972, s. 282-303.
  • E. Wysińska, "Dziady", "Kordian", "Nie-Boska", "Dialog" 1966, nr 4.
  • "Dialog" 1993, nr 3, s. 136-149: PRÓBY ZAPISU. Stary Teatr w Krakowie" "Nie-Boska komedia".

Adam Hanuszkiewicz

  • M. Brzostowiecka, "Nie-Boska" po latach, "Tygodnik Kulturalny" 1969, nr 21.
  • W. Filler, Henryk, Pankracy i tło, "Kultura" 1969, nr 14.
  • Z. Greń, Dwie aktualności "Nie-Boskiej", "Życie Literackie" 1969, nr 13.
  • J. Kłossowicz, Śmierć indywidualisty, "Współczesność" 1969, nr 8-9.
  • K. Puzyna, Dzieje grzechu, "Polityka" 1969, nr 21.
  • Dyskusja: "Nie-Boska" u Hanuszkiewicza, "Kierunki" 1969, nr 15.

Jerzy Grzegorzewski

  • "Didaskalia" nr 49-50, czerwiec – sierpień 2002 (rozdz. "Nie-boska komedia").
  • J. Majcherek, Przypisy do "Nie-Boskiej komedii", "Teatr" 2002 nr 7-8.
  • E. Morawiec, "Ma się pod koniec światu...", "Teatr" 2002 nr 7-8.