Jan Kochanowski, Pieśń XI (Księgi wtóre)
Stateczny umysł pamiętaj zachować,
Jeśli cię pocznie nieszczęście frasować;
Także i góry nie radzę-ć wylatać1,
Kiedy się szczęście z tobą imie bratać.
Śmierci podległy, człowiecze cnotliwy,
Choć wszytek twój wiek będzie frasowliwy,
Chocia też czasem, siedząc z przyjacioły,
Przy dobrym trunku strawisz dzień wesoły:
Tu przy ciekącym przezornym2 strumieniu
Każ stół gotować w jaworowym cieniu,
Każ wino nosić, póki beczka leje,
Póki wiek służy, a śmierć nie przyspieje3!
Postąpisz4 z włości drogo zapłaconych,
Postąpisz z dworu i gmachów złoconych;
A co zebrania5 twego kolwiek będzie,
To wszytko przyszły namiastek osiędzie6.
Bądź się kto zacnym rodził i bogatym,
Bądź niewolnikiem: u śmierci nic na tym;
Czyjkolwiek naprzód los wynidzie, wsiadaj7,
Wieczny wygnańcze, ani więc odkładaj!
(1584)
J. Kochanowski, Pieśni, Wrocław 1970