Jan Kasprowicz (1860-1926)
Poeta, dramaturg, krytyk, tłumacz. Urodził się w rodzinie chłopskiej na Kujawach, dzięki ambicjom matki oraz pomocy nauczyciela, Dybalskiego, Kasprowicz uzyskał finansowe wsparcie Józefa Kościelskiego i w 1870 stał się uczniem gimnazjum w Inowrocławiu. Z powodu rozmaitych konfliktów, zarówno na tle politycznym jak i osobistym, Kasprowicz uczęszczał do szkół w Opolu, Poznaniu, Raciborzu i powtórnie Poznaniu, gdzie uzyskał maturę w 1884. W latach szkolnych związany był z konspiracyjną organizacją samokształceniową. Po uzyskaniu matury udał się na studia do Lipska, tam związał się z kręgiem młodzieży socjalistycznej. Pod koniec lata 1884 poeta przybył do Wrocławia, skąd udał się na kilka miesięcy do Lwowa, po powrocie został aresztowany i spędził osiem miesięcy w więzieniu. We Wrocławiu poślubił Teodozję Szymańską, małżeństwo szybko zakończyło się rozwodem. W okresie wrocławskim Kasprowicz debiutował drukując swe utwory o tematyce społecznej w petersburskim "Kraju", czasopismach lwowskich i warszawskich. Pobyt Kasprowicza w więzieniu zakończył jego związki z socjalizmem.
1888 zamieszkał na stałe we Lwowie, był członkiem redakcji "Kuriera Lwowskiego", 1893 poślubił Jadwigę Gąsowską, małżeństwo zostało rozbite przez S. Przybyszewskiego w 1901. W tych latach Kasprowicz zbliżył się do endecji, 1902 został członkiem redakcji "Słowa Polskiego". 1904 doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po pobycie w Poroninie objął utworzoną specjalnie dla niego katedrę literatury porównawczej na Uniwersytecie Lwowskim. 1921 został wybrany rektorem tegoż uniwersytetu, 1923 zamieszkał na stałe w Poroninie na Harendzie (dziś Zakopane), gdzie zmarł 1 sierpnia 1926.