Serwis Humanistyczny "Hamlet"
Konteksty

Velazquez Diego Rodriguez de Silva y (1599-1660)

Hiszpański malarz barokowy. Urodził się w 1599 r. w Sewilli, zmarł w 1660 r. w Madrycie. Po studiach u Francisca Pacheca, Velazquez otworzył własną pracownię już w 1620 r. W latach 1629-31 przebywał we Włoszech, gdzie zapoznał się z malarstwem Tycjana, który stał się dla niego wzorem. Po powrocie do Hiszpanii pozostawał na służbie u króla hiszpańskiego, dochodząc do rangi marszałka dworu i tytułu szlacheckiego. Niezbyt wielki dorobek artystyczny Velazqueza obejmuje przede wszystkim portrety dworskie, kilka dzieł o tematyce religijnej i mitologicznej oraz sceny rodzajowe. Jego ujęcie światła i koloru bardzo nowatorskie dla epoki – kontynuowali dopiero w XIX wieku impresjoniści, a szczególnie Manet.

We wczesnym okresie powstało wiele scen rodzajowych realistycznie przedstawiających życie ludu. Niezwykła w tradycji hiszpańskiej galeria obrazów łączących malarstwo rodzajowe ze scenami chłopskimi powstała zapewne pod wpływem malarstwa niderlandzkiego, np. Stara kobieta przy kuchni lub Wieczerza w Emaus (ok. 1618, Londyn, Kolekcja Sir Alfreda Beit). W malarstwie religijnym Velazquez wprowadził do historii świętej postacie prostych ludzi: Pokłon Trzech Króli (ok. 1619, Madryt, Prado). Ostatnim wielkim obrazem o tematyce religijnej jest Ukoronowanie Najświętszej Marii Panny (ok. 1641, Madryt, Prado). Zaliczany do najwybitniejszych jego dzieł – obraz Poddanie Bredy – Velazquez namalował w latach 1634-35. Spośród portretów na czoło wysuwa się portret Infantki oraz portret papieża Innocentego X (1650, Rzym, Galleria Doria-Pamphili).

Źródło: Biblia w malarstwie, Warszawa 1992, wyd II