Stanisław Przybyszewski (1868-1927)
Powieściopisarz, dramaturg, eseista, autor prozy poetyckiej. Urodził się w Łojewie na Kujawach w rodzinie wiejskiego nauczyciela. Po ukończeniu szkoły ludowej Przybyszewski rozpoczął naukę w gimnazjum w Toruniu, a potem w Wągrowcu, skąd po uzyskaniu matury w 1889 wyjechał do Berlina. Przez pewien czas studiował architekturę i medycynę. W Berlinie zetknął się z wybitnymi przedstawicielami ówczesnej literatury i sztuki (Ola Hansson, August Strindberg i inni). Debiutował utworami pisanymi po niemiecku w 1891. W tym czasie po porzuceniu studiów i utracie stypendium musiał ze względów zarobkowych objąć redakcję "Gazety Robotniczej". 1893 poślubił Dagny Juel, 1898 na zaproszenie W. Lutosławskiego przebywał krótko w Hiszpanii. W tymże roku objął redakcję "Życia" krakowskiego i przybył do Krakowa, 1901 związał się z Jadwigą Kasprowiczową i doprowadził do rozbicia małżeństwa poety. 1901-05 Przybyszewski przebywał w Warszawie, 1906-19 w Monachium, skąd często wyjeżdżał na odczyty do Czech, Francji, Holandii, Szwajcarii. Po wojnie, Przybyszewski współpracował z poznańskim "Zdrojem". 1920 został urzędnikiem w biurze tłumaczeń Dyrekcji Kolei w Gdańsku, dzięki jego inicjatywie otworzono tam 1922 gimnazjum polskie. 1924 zamieszkał w Warszawie i objął posadę w kancelarii cywilnej prezydenta RP, 1925 przyznano mu krzyż oficerski orderu Polonia Restituta, 1927 powrócił na rodzinne Kujawy i zamieszkał w Jarontach. Umarł nagle na udar serca, 23 listopada 1927.