Serwis Humanistyczny "Hamlet"
Konteksty

Eyck Jan van (ok. 1390-1441)

Malarz niderlandzki, głównie malował na drewnie i wykonywał iluminacje do książek. Urodził się ok. 1390 r. w Maaseyck, zmarł w 1441 r. w Brugii. Dzięki wspaniałej technice ugruntował znaczenie malarstwa holenderskiego. W 1422 r. wstępuje na służbę do Jana III Bawarskiego, któremu zdobi rezydencję w Hadze. W latach 1425-29 przebywa u księcia Burgundii Filipa Dobrego. W służbie króla podróżuje do Hiszpanii i Portugalii. W 1431 r. przenosi się do Brugii jako malarz dworski i miejski. Pochowany został w kościele św. Donata w Brugii.

Realistyczny styl Van Eycka oznaczał przełom w malarstwie północnoeuropejskim. Główne jego dzieło to Ołtarz Gandawski w katedrze św. Bawona. Swą działalność rozpoczynał prawdopodobnie jako iluminista. W słynnym modlitewniku księcia de Berry jego dziełem jest zarówno Msza za zmarłych jak i Pojmanie Chrystusa. Pierwszy datowany obraz z 1433 r. przedstawia Ukrzyżowanie Chrystusa. Na obrazie Madonna kanclerza Rollin Van Eyck zdołał osiągnąć harmonijną korelację między wnętrzem a przestrzenią zewnętrzną.

Jan van Eyck był również nowatorem w dziedzinie portretu. Uwolnił się od wymogów konwenansów, koncentrując się na człowieku i jego indywidualności. Wyjątkowo dobrym przykładem tego malarstwa jest portret jego żony – Margarete van Eyck (1480, Brugia, Kunstmuseum). Van Eyck był wspaniałym technikiem i wynalazcą nowych mieszanek farb olejnych, które nadawały obrazom niezwykły blask i odporność na działanie wody.

Źródło: Biblia w malarstwie, Warszawa 1992, wyd II